Nasz świat Mortem

- Tak, zmarli, gdy miałam 5 lat, a razem z nimi mój młodszy brat, ale nie chce o tym mówić.- powiedziała. Po części kłamiąc.
- Twoi rodzice nie będą źli?- zapytała patrząc swoimi niebieskimi oczami na niego.- No wiesz opuścisz swój dom i nikt nie będzie go pilnował.- chwile milczała.- A poza tym muszę to uzgodnić z Set'em.

W uliczce (kilka godzin wcześniej)

Piętnastolatek wchodził szybko w uliczkę, gdzie jego Pan stoczył walkę z jakimś mężczyzną. Polał jakiś płyn na rany czterech mężczyzn. Rany natychmiast zniknęły, a mężczyźni wstali.
- Panie...- zaczął.- Mój sokół przekazał mi, że dziewczyna przebywa w pałacu Stanford'a. Jej wilk jest w lesie i poluje.- jego Pan uśmiechnął sie.
- Dobrze się spisałeś Mike.- powiedział.- Musimy iść do lasu po pewnego wilka.

- Jasne, że cię wezmę.- uśmiechnęła się.- Polubiłam cię. Set na pewno się zgodzi, ale będzie ostrożny.- powiedziała.
- Dziękuję ci za pyszny obiad.- powiedziała.

W lesie

Set gonił sarnę i po chwili miał ją złapane. Poczuł ostry i słodki zapach... wampir. Odwrócił się i zobaczył jak dwóch mężczyzn wychodzi zza drzewa. Jeden z nich miał bliznę na twarzy. Był to mężczyzna z uliczki.
- Głupi pomysł, aby opuszczać Łowczynię.- powiedział wampir.- Jesteś otoczony.
Set rozejrzał się. Z tyłu niego stał jeden mężczyzna, po lewej dwóch i po prawej też dwóch.
- Czego chcecie?- zapytał powiększając się jak najbardziej.
- Proste trucizny.- powiedział mężczyzna z blizną.
- Aaron, możemy?- zapytał jeden z wampirów.
- Tak, ale żeby był cały.- powiedział.
Sześć potężnych wampirów zaatakowało Set'a. Wiedział, że nie miał z nimi szans...

- Set zapewne wróci późno wieczorem.- po chwili dodała.- Jeśli nie wróci do 9 rano, jutro. To coś mu się stało.- uśmiechnęła lekko.- Ale na pewno jest wszystko w porządku.- powiedziała bez przekonania.
- A co w moim ubiorze jest nie tak?- zapytała.
Spojrzała na siebie. Miała na sobie: wąskie czarne spodnie, tunikę i buty niżej kolan.

- Zgoda.- uśmiechnęła się.- ale, z góry mówię, że preferuję spodnie, ponieważ łatwiej w nich uciekać i w konieczności walczyć.- uśmiechnęła się.
- A mam takie pytanie...- zaczęła lekko skrępowana.- Gdzie będę spać?- zapytała patrząc na podłodze.

- Dobrze.- uśmiechnęła się delikatnie.- Mi to jest obojętnie. Zwykle z Set'em spaliśmy w lasach lub jak nam szczęście dopisywało to w barach z noclegami.- nawet nie wiedziała dlaczego mu to powiedziała, ale przy nim czuła się swobodnie.- Możesz mi wybrać jakiś pokój.
- Kto to?- spojrzała na zdjęcie młodej kobiety na szafce. Podeszła do niego. Była naprawdę piękna.

- Jest naprawdę ładna.- uśmiechnęła się do zdjęcia, a następnie spojrzała na Ged'a. Jego twarz wyrażała smutek.
- Co cię zasmuciło?- zapytała z troską. Położyła rękę na jego ramieniu.
- Kochasz ją?- zapytała ponownie spoglądając na zdjęcie.

Kim wiedziała, że coś nie gra, bo nie powiedział w prost o miłości do niej, ale nic nie powiedziała. Weszła do jednego z pokoi.
Był ładnie umeblowany. na środku przy ścianie stało duże łóżko i kilka mebli.
- Ten może być.- uśmiechnęła się i usiadła na miękkim łóżku. Długo nie spała w łóżka i od razu upadła na nie.- Jakie miękkie.- powiedziała.- dziękuję.

- Dziękuję.- odpowiedziała i spojrzała na niego unosząc głowę.
Pierwszy raz od wielu lat była naprawdę szczęśliwa. Pierwszy raz rozmawiała w taki miły sposób z człowiekiem. Zawsze się ich bała, ponieważ widziała w nich krwiożercze wampiry. Teraz już tego nie w stosunku do Gerarda. Mimowolnie zaczęła się uśmiechać.
Spojrzała na okno i zobaczyła na niebie ciemne chmury.
- Chyba będzie padać.- usiadła i spojrzała na Gerarda.- mam nadzieję, że nie będzie burzy.- powiedziała z nadzieją.