Nasz świat Mortem

Dmuchawka to broń skrytobójców, kogoś kto nie umie spojrzeć swojemu przeciwnikowi w oczy. Jak tchórz. Chciał to jej powiedzieć jednak powstrzymał się z tego typu komentarzami, bezbronność powoduje trzeźwe myślenie. Na razie mógł się położyć i rozmyślać. Wrócił do pozycji leżącej, pod głowę położył rękę i zamarł z widokiem na liczne małe ornamenty namalowane na suficie. Kręte znaki formowały się w jeden wielki okrąg pełny innych, mniejszych znaków. Zaczął myśleć nad całym życiem. Zapomnianej rodzinie i jej posiadłościach, niedokończonych studiach pomimo poszanowania nauczycieli. Utraty ręki jako strażnik i podróżach. Uratowania wilka w lesie przed innymi, gorszymi potworami. Podróże, to one tworzyły wszystkie jego problemy. Widział tyle piękna, a zarazem tyle zła. Przybycie tu to też jeden powrót do nauki i Uniwersytetu. W jego oczach ornamenty zaczęły zataczać wolne, a zarazem coraz szybsze kręgi, tworząc wielką spirale. Ujrzał nagle znowu dom , rodzinę, oprócz siostry i jego , ich tam nie było. Dlaczego nie widział siostry. I tak wszyscy zginęli, chodziły pogłoski że jego siostra nie zginęła, chciałby w to uwierzyć, nawet jeśli nigdy ją nie spotkał. Spirale znowu wróciły do pierwszej postaci. On jak się okazało spał, ale ten sen przyniósł wiele pomocy. Dokładnie cele, miał cele, znaleźć znaną Stenie z Dewastii i stwierdzić czy to jego siostra. Dokonać zemsty na tych którzy zabili jego rodzinę, odbudował dom, umrzeć tam w spokoju, bo widział wszystko co mógł. Był teraz wypoczęty i silny. Wstał o własnych nogach i ruszył.

Żarty, co to jest do cholery? Pomyślał z nietęgą miną widząc swój nowy strój, Tunikę mógł jeszcze przeżyć jej granatowy kolor nie drażnił oczu tak jak złoty pas czy białe kozaki.  Zobaczył na rozkład dnia, za godzinę będzie miał lekcje z tą gówniarską arystokratką, musi zdobyć swój miecz, inaczej nie usiedzi w spokoju przy niej. Przysiadł na wygodnym fotelu przy stoliku i zaczął smakować jedzenie.  Jajka, dobrze wypieczony chleb i woda. Smakowały nawet dobrze. Za małym wazonem z kwiatami znalazł karafkę, pustą. Zaczął myśleć o siostrze, czy ją znajdzie i czy to prawda. Jeśli ona żyję na pewno mu pomoże znaleźć tych którzy spalili ich dom. Wrócił myślami do dnia dzisiejszego. Odłożył talerzyk z resztkami, popił wodą. Ubrał tunikę. Jedyne co mógł ubrać. Nie miał butów, trudno. Wstał i wyszedł z pokoju, pierwszą spotkaną służkę zapytał.
- Szukam pokoju w którym pierwotnie miałem spać. Jest tam mój wi, piesek i książki. Nie pamiętam gdzie to było, może mi pani pokazać gdzie ? - W odpowiedzi kiwnęła głową i ruszyli.

Służka doprowadziła do jego pokoju, przypomniał sobie miejsce które wczoraj odwiedził, podziękował służce po czym otworzył drzwi. Nie wiele się tu zmieniło, wszystko było na swoim miejscu. Brakowało wilka. Tak jak mówiła arystokratka, to dziecko nie jest normalne. Broń, dalej leżała na swoim miejscu, na razie nie musiał jej użyć na szczęście. Ktoś kiedyś powiedział że prawdziwa odwaga to nie kogoś zabić lecz ocalić, ale zabity nie będzie cię ścigał. Mały tobołek, tam miał jeszcze jedne buty, zdatne do chodzenia. Rzucił się na leżący bagaż w poszukiwaniu pary butów. Czarne pół wysokie skórzane buty były ambrozją dla jego stóp, choć bardziej dla gustu. Usiadł na łóżku i złapał się za głowę. Dalej próbując ustalić jakiś życiowy plan. I dalej mu się nie udawało. Po chwili uświadomił sobie że zbliża czas lekcji.

Przyśpieszył kroku, w międzyczasie poprawiając granatową tunikę. Odstawił życiowe porządki na bok skupił się na historii Mortem. Lewą ręką otworzył drzwi do sali i pewnym krokiem wszedł. Sterylność to słowo rzucało mu się na usta widząc salę. Mapa, tablica i ławka w której siedziała jego prześladowczyni.
- Dzień Dobry.-  Stwierdził twardo. - Jesteś gotowa na lekcje ? Zresztą nie musisz być najpierw pogadamy o tym co się stało wczoraj. Który to był lokaj, skąd masz to swoje drewienko ze strzałkami, gdzie się nauczyłaś z tego strzelać i dlaczego to wszystko robisz. Oparł się lewą ręka o jej stół patrząc prosto w oczy.

Podniósł lewą brew wyżej, robiąc minę pełną zdziwienia.
- Przecież powiedziałem dzień dobry. Grunt w tym żebyś odpowiedziała na moje pytania. Poza tym moje maniery to moja sprawa. Dobrze ?- Podniósł się, znowu wykształcił się na jego twarzy grymas.- Widzę że to mamy za sobą. Przejdźmy zatem do rzeczy, skąd masz te zabaweczki ?

Od Tatusia, co jest do cholery. Z tego co wiem to dziewczynkom tatusie kupują kucyki, misie albo ciasto czekoladowe ale nie śmiercionośne dmuchawki. Blefowała, albo będzie musiał porozmawiać z tym "tatusiem". To może być za bardzo ryzykowne, nie może stracić wilka. Cofnął się od jej ławki. Postanowił zacząć lekcje.
- Niech  i tak będzie. Dobrze, pewno nie lubisz historii. To przydatny przedmiot, wiedza zawsze się przydaję. Możesz bardzo łatwo manipulować ludźmi, oszukiwać kłamać. - uśmiechnął się.- Mam nadzieje że tak jej nie wykorzystasz. Przechodząc do rzeczy, Mortem to bardzo zróżnicowany świat. Każdy region jest pełen piękna. Każdy daje światu co innego. A przez dzieje wieków, panowania władców i uzurpatorów świat nadal pozostaje piękny. Historia, szlachcianko, to sama istota tego piękna. Masz jakiś swój ulubiony region lub miejsce.

Prowokacja, jak on nienawidził prowokacji, najwredniejsze co mogła użyć. Dodatkowo wspomniała o wilku. Siła woli , tylko ona trzymała go przy zdrowych zmysłach. Popatrzył na nią bezwzględnie i zauważył w niej cechy których nienawidzi. Jeszcze w każdej chwili może wylecieć z tą swoją dmuchawką. Trzymał się zatem nauki historii.
- Twoja piwnica jest w dewastii , co możesz nam powiedzieć o tym regionie ?