Nasz świat Mortem

Claudia

Nikt jej nie odpowiedział. Zmrużyła oczy ująwszy klamkę w okryta rękawiczką dłoń. Było otwarte, wiec domyśliła się, że nikogo nie ma w środku, a Logan pewnie wrócił na bal. Postanowiła to jednak sprawdzić. Weszła do środka i rozglądnęła się. Wiadro było w krwi, ziemia również. Claudia podniosła brwi jednak musiała szybko się opanować. Coś tu było nie tak. Podniosła wzrok i zaraz rzucił jej się w oczy Logan, który leżał na pierwszy rzut oka nieprzytomny w wannie. Prawie cały we krwi. Dziewczyna zrobiła krok w tył przylegając plecami do drzwi. Kto mu to zrobił, pomyślała powstrzymując tabuny myśli, które naraz napłynęły do jej mózgu szepcząc jadowicie: "Jest sam, cały Twój, nieprzytomny, bezbronny...". Szatynka westchnęła dyskretnie przekręcając kluczyk w drzwiach. Powoli zbliżyła się do mężczyzny nachylając się nad nim. Śmierdział niesamowicie, jednak dla dziewczyny był to zapach iście najlepszych perfum. Uśmiechnęła się delikatnie bystrym wzrokiem ogarniając jakie rany dostał. Nos nadal był rozbity, ciekła z niego krew, podobnie jak z ust. Krwotok wewnętrzny, pomyślała, ktoś musiał go w takim razie uderzyć. Skrzywiła się zirytowana, że ktoś ją ubiegł. Wyprostowała się oddychając szybko, y powstrzymać chęć związania mężczyzny i zrobienia mu większej krzywdy. Ojciec byłby zły, myślała gorączkowo, zauważyłby jego zniknięcie, a po za tym jeśli chcesz go tknąć, Claudio, musi być zdrowy, trzeba mu pomóc. Postanowiła więc do ocucić. Wzięła trochę wody z balii, która stała obok niej, a teraz nie zastanawiała się skąd sie tu wzięła, nabrała trochę wody w dłonie i chlusnęła nią w twarz mężczyzny.
- Obudź się, do cholery! - powiedziała głośno przyglądając mu sie uważnie.

Claudia

Dziewczyna spojrzała na niego krytycznym wzrokiem oceniając stan ran, które miał na sobie. Nie wyglądał dobrze, musiał od kogoś nieźle dostać. Tylko kto mógł go tak urządzić w miarę krótkim czasie? Nie chciała się teraz nad tym zastanawiać. Zaczęła się rozglądać w poszukiwaniu jakiejś szmaty bądź innego materiału. Przy wannie wisiał czysty ręcznik. Wzięła go, zamoczyła i zaczęła przemywać mu twarz, by zrobiło mu się chociaż trochę jaśniej. Niekoniecznie w głowie.
- Co tu się stało? - spytała wyciskając ręcznik do wanny.

Claudia

Dziewczyna wyprostowała się. Cudny zapach krwi drażnił jej nozdrza.
- A więc on Cię tak urządził - mruknęła po chwili marszcząc brwi. Wyciągnęła rękę macając jego mostek i klatkę piersiową. - Nie masz połamanych żeber. Tylko nos. Hmm...
Westchnęła ciężko odsuwając się od niego. Suknie miała lekko ubrudzoną, rękawiczki prawie całe. Położyła stopę na krawędzi wanny po czym uniosła suknię aż po same udo, gdzie kończyła jej się pończocha. Tak była na pasie przywiązana do nogi dmuchawka. Dziewczyna odpięła ją i zgrabnie wyciągnęła ze środka długą igiełkę.
- O, tutaj jest moje maleństwo... - Na jej usta wpłynął złowieszczy uśmiech. Przypięła rurkę znów do paska i opuściła suknię. - Zaraz poczujesz się lepiej, spokojnie. To strzałka usypiająca. Ukłuję Cię nią, a gdy się obudzisz, poczujesz się lepiej - rzekłą po czym nachyliła się nad mężczyzną.

Claudia

Nachyliła się i w jego szyję wbiła końcówkę igiełki powoli ją zagłębiając. Gdy już miała pewność, że trucizna uśpiła mężczyznę wyciągnęła nabój dmuchawki i schowała ją do rurki. Nagle ktoś zapukał. Odwróciła się z wystraszoną(oczywiście zagraną) miną. Był to jeden ze sług, który na widok krwi o mało nie zemdlał.
- Pa-panienko?... - rzekł niepewnie.
- Dobrze, że jesteś! - rzuciła się ku niemu idealnie grając przerażoną. - Znalazłam go poranionego. Nie wiem, co się stało! Wyszedł do toalety i... Zawołaj medyka, proszę!
Lokaj skinął głową, powiedział, że ona ma wrócić na salę po czym podbiegł, gdzie mu kazała. Claudia jednak znów podeszła do Logana wyciągając znów igłę.
- Muszę mieć pewność, że szybko się nie obudzisz... - Znów go ukuła po czym wyszła i skierowała się do swego pokoju, by pokojówki mogły ją przebrać. W tym czasie mężczyznę wzięto do gabinetu dworskiego medyka, tam go rozebrano, umyto i opatrzono. Claudia tymczasem była na balu nie martwiąc sie o to, że Logan się obudzi. Dała mu dość dużą dawkę. Wyszła z balu wcześniej. Było po zmierzchu. Nauczyciela położono w jednej z komnat ubranego w czystą białą koszulę oraz jedwabne spodnie w tym samym kolorze. Gdy Claudia na niego spojrzała od razu pomyślała, że wreszcie wygląda jak człowiek. No i pachniał przyzwoicie: truskawkowym żelem. Dziewczyna wyciągnęła spod sukni małą fiolkę po czym odkorkowała ją i przystawiła pod nos śpiącemu.
- Czaaas się obudzić... - szepnęła po czym zamknęła buteleczkę i schowała ją.

Claudia

Szlachcianka przeleciała go swym krytycznym wzrokiem.
- Dzisiaj - poprawiła go. - Jest północ, a po ciele dostałeś od moich lokajów zaledwie kilka godzin temu. Po tym jak Cię uśpiłam, kazałam umyć, opatrzyć i ubrać. Potem spałeś jeszcze 3 godziny.
Nachyliła się nad nim. W jej nozdrza wbił się zapach truskawek.
- Wyglądasz, jak to raczyłeś ująć, jak "wielbiciel małych chłopców" - zaczęła ostro. - bo ja kazałam, żebyś tak wyglądał. To Ci chociaż zapewni jakieś bezpieczeństwo. Widzisz... Moi słudzy mogli Cię tak urządzić nie ze względu na to, że odmówiłeś im ich pomocy. Oni po prostu nienawidzą brudasów, którzy jakimś cudem wdarli się w łaski mojego bogatego ojca.
Wyprostowała się.
- Ale coś musiało się stać, skoro ojciec Cię zatrudnił. Domyślam się, że wybitny z Ciebie nauczyciel. Jeśli zdołasz mi zaimponować to pomogę Ci się zemścić na moich sługach. Nie licz na mojego ojca. On zignoruje to, co się stało w łazience i rozkaże wszystkim zapomnieć i nie wspominać o tym incydencie.
Stanęła dumnie uśmiechając się delikatnie.
- Jutro zaczynamy pierwszą lekcję, proszę pana.

Claudia

Dziewczyna spokojnie wysłuchała tego, co ma do powiedzenia. Była usatysfakcjonowana tym, że jej dziękuje. Marnie by skończył, gdyby nie podziękował. Jeden z jej mężów skończył w Żelaznej Dziewicy i konał 3 dni za to, że chciał podać jej soli. Gdy zobaczyła, że ten wstaje nachyliła się i położyła mu dłoń na ramieniu.
- Musisz odpoczywać - rzuciła pospiesznie. - Mój ojciec jest zajęty. Porozmawiaj ze mną. Jakby nie patrzeć jestem tu tak samo ważna jak on. A co do Twojego psa, to jest, wilka został umiejscowiony w Twoim pokoju. Jest tam bezpieczny, nie martw się.
Popchnęła go delikatnie i z gracją się wyprostowała robiąc krok w tył.
- Nie dostaniesz swoich ubrań. To prezent ode mnie i obrazą byłoby go nie przyjąć.

Claudia

Dziewczyna wysłuchała tego, co ma jej do powiedzenia po czym parsknęła cicho śmiechem. Dyskretnie wyjęła spod sukni dmuchawkę i spojrzała na niego z niewinnym uśmiechem.
- Nie każ mi się powtarzać: Twój nieoswojony piesek jest w dobrych rękach. - Cofnęła się kilkanaście kroków, gdy wstał, zbliżyła dmuchawkę do ust po czym wycelowała w niego.
- Radzę Ci się znów położyć - rzekła spokojnie. - Moja mała igiełka leci z prędkością dwa metry na pół sekundy, więc nie zdążysz zrobić kroku, a znów będziesz smacznie odpoczywał. Połóż się. - Wbiła w niego spokojny wzrok. - Skoro już wiesz, że nie możesz się ruszyć(przy tych słowach po ciele Claudii przeszedł przemiły dreszcz) to powiedz mi, co byś zrobił, gdybym powiedziała, że Twój wilk jest - czysto hipotetycznie - martwy?