Nasz świat Mortem

Ekaterina

-Aua...-jęknęłam nieprzytomnie, gdy poczułem uderzenie w okolicach karku i po chwili zamknęłam oczy. Niech sobie myśli,że mnie da się tak "po ludzku" ogłuszyć. Co tam, i tak pewnie tu trochę przeleżę, Disgor na pewno nie zaniesie mnie do pokoju z własnej woli.

Ekaterina

Otworzyłam jedno oko i po chwili zerwałam się ze stołu, prawie z niego spadając.
-Sama dojdę, dzięki za pomoc.-powiedziałam sarkastycznie, niezręcznie schodząc na podłogę. Łeb mi pękał jak cholera. Ale to jego wina! Sam pozwolił mi pić, więc... To on jest za mnie odpowiedzialny... Zerknęłam na sznur, a potem na Disgora. Serio chciał mnie związać?

Ekaterina

Jęknęłam jak najgłośniej, gdy Disgor pociągnął mnie za włosy. Co jak co, ale akurat tą część ciała miałam wrażliwą.
-Mam ci oddać? Ostrzegam,że to się może źle skończyć.-mruknęłam, cierpliwie czekając aż mnie wypuści. Mogę mu jakby co jeszcze raz przywalić w łeb, może przestanie.

Ekaterina

Zrobiłam obrażoną minę i wyszłam z karczmy dostojnym krokiem. Jakimś cudem po pijaku udało mi się utrzymać równowagę. Jak on tak może przerywać mi picie a najlepszym momencie? Znaczy, sen o piciu, ale był taki..... no....
-Sam mi pozwoliłeś pić, wiesz?-zauważyłam, ostatnie słowo irytująco przeciągając. Mówiłam prawdę, przynajmniej tka mi się zdawało.... On się powinien cieszyć, nie zrobiłam żadnej szkody, poza kilkoma nieprzytomnymi ludźmi, ale to tak zawsze....

Ekaterina

-Chyba Belzebub-odparłam zrzędliwie, garbiąc się. Ta, Gabriel, jasne... Żebyś ty wiedział jak bardzo do niego nie pasujesz.... Odwróciłam się do niego przez ramię i przeszyłam wkurzonym spojrzeniem. Tak się nie traktuje demona, a już na pewno nie takiego jak ja! No co,że wygnany, fakt,że nie straciłam swoich zdolności. Bueee... Jestem pijana...
-Masz mnie za dziecko, hę?-zapytałam po chwili, zwalniając trochę. Niech mnie popędza, ja i tak jestem damą, a damy chodza powoli, tak?

Ekaterina

Warknęłam niczym pies i zacisnęłam pięści na spódnicy, by te przypadkowo nie trafiły Disgora w nos, czy ogólnie w twarz. Z jednej strony... chyba powinnam się cieszyć, w koncu nie ma mnie za bachor,a ale z drugiej... Mógł to wyrazić jakoś, no... lepiej! Cholera!

Ekaterina

Uniosłam jedną brew do góry, po czym wzruszyłam ramionami i zgrabnym ruchem weszłam do środka, siadając w kącie i odwracając się do Disgora plecami. Raz mi na coś pozwala, a potem mu nie pasuje. Ehh... No i jak ja mam z nim wytrzymać bez denerwowania się i demolowania karczm. Hę?