Nasz świat Mortem

Misiaaaa

- Oj, Naaaar... - powiedziała przesadnie przesłodzonym tonem po czym podniosła lampę i ucałowała ją delikatnie. - Jesteś taki pocieszny. I taki wkurzający...
Znów odłożyła lampę na biurko po czym spoważniała tak nagle, jakby poraził ją piorun.
- Rozkazuję Ci siedzieć w lampie dopóki nie każę Ci wyjść, nie odzywać się ani nie używać mocy. Masz być grzeczny albo pożałujesz, że lampa nie jest Twoim jedyny zmartwieniem.
Gdy skończyła do biura wszedł strażnik wraz z jakimś innym. Oboje trzymali wiadra z wodą.
- Już wszystko w porządku - rzekła dziewczyna i uśmiechnęła się niewinnie, a mężczyzna, który ją przeszukiwał(prawdopodobnie był wyższy rangą) wcisnął swoje wiadro temu drugiemu po czym rzucił mu przez ramię:
- Odnieś to. - I zatrzasnął za nim drzwi. - Cóż... dywanu nie będziemy żałować. To tylko mała dziurka. Przepraszam za problem. To moja nieuwaga.
- Oh, proszę nie przepraszać. To nic takiego. Ważne, że NIKOMU NIC SIĘ NIE STAŁO... - odparła dziewczyna cedząc przez zęby 5 ostatnich słów.

Misia

- To chyba wszystko, pani Leth - rzekł mężczyzna oddając jej dokumenty. - Mam nadzieję, że nic nie chowa pani pod ubraniami... - dodał po chwili zaśmiawszy się.
Dziewczyna odwzajemniła się tym samym zakładając włosy za ucho.
- Można to łatwo sprawdzić - powiedziała. - Ale mogę w pełni zapewnić, że nie ma tam nic, co by komukolwiek zagrażało.
Mężczyzna uśmiechnął się po czym wskazał ręką na drzwi.
- Zapraszam do wyjścia. Musze mieć pewność, że panienka trafi do wyjścia bezpiecznie.
Michaela zarzuciła bukłak na plecy, założyła płaszcz, a biorąc lampę do ręki ruszyła w stronę wyjścia.

Michaela

- Czy mi się wydaje, czy kiedyś była tutaj gorsza straż? - rzekła dziewczyna wsiadając na swojego jednorożca.
Strażnik uśmiechnął się zalotnie.
- Wykonujemy tylko swoje obowiązki, droga pani. Szerokiej drogi.
Miśka spojrzała przed siebie po czym zaczęła jechać wyjeżdżając z bramy. Przed nią pojawiły sie teraz wielkie pola Korto przeszywane rzekami niczym zielony materiał błękitnymi nićmi. Lampa spokojnie leżała w torbie.

Miśka

- Tak, możesz wyjść. Ale nie używaj mocy. Masz iść obok mnie na nogach - rzekła obojętnym tonem jednak po chwili uśmiechnęła się szaleńczo patrząc przed siebie. - Albo nie... Mam lepszy pomysł.

Miśka

Dziewczyna spojrzała na niego nie tracąc swego uśmiechu.
- Narihiriusie, rozkazuję Ci iść obok mego konia na czworaka podczas, gdy ja będę na nim jechać - powiedziała ignorując jego wypowiedź. Dopiero po chwili dodała - A co, chcesz mnie dogłębnie... przeszukać? - zapytała uśmiechając się do niego wrednie. - A może jesteś zły, że inni to mogą to robić, a Ty nie?

Miśka

- Oj przepraszam, Nar. Wstawaj. - Uśmiechnęła się łagodnie po czym zatrzymała konia. - Po prostu nie widzę powodu dlaczego jesteś na mnie zły. Wiem, że się nudzisz, ale jeszcze jedziemy i nie mogę znaleźć dla Ciebie zajęcia. Przecież to przeszukiwanie trwałoby tyle samo nawet wtedy, gdybym nie oplatała sobie tych obleśnych facetów wokół palca.
Jej ręka powędrowała pod płaszcz i wyciągnęła dokumenty chcąc sprawdzić, czy wszystko ma. Tak, miała. Wszystko oprócz...
- Co za bezczelność! - krzyknęła dziewczyna jednak musiała przyznać, ze trochę ją sytuacja bawiła. - Tamten strażnik ukradł mi jedną z wizytówek mojego klubu! Cwany jest, nawet nie zauważyłam!

Miśka

- Nie, nie. Wszystko ok. - Schowała małą książeczkę pod płacz po czym znów ruszyła. - Nie przeszkadza mi, że ją wziął. W sumie miałam nawet ochotę im tam taką zostawić. Strażnicy pewnie się chcieliby się zabawić po pracy. A ja bym miała więcej klientów. - Zaśmiała się pod nosem. - Chyba sobie do serca wziął ta uwagę o tym, co mam pod ubraniami! - powiedziała rozbawiona po chwili. Moment jechała w ciszy wzrok swój zawiesiwszy na czerwonoskórym.
- Nigdy nie widziałam jak lampa zmusza Cię do wykonania moich rozkazów. Myślałam, że robisz to, bo jest taka zasada... Mogłeś mi powiedzieć. Prosiłabym, a nie rozkazywała.
Spojrzała w niebo i westchnęła głęboko.
- Po prostu czasami mam wrażenie, że jak nie rozkażę to nie posłuchasz... Jesteś taki... Yghr.. Nieznośny. Jak wielki, uparty bachor!

Miśka

- Dużo - powiedziała zadowolona. - To bogaty klub.
Zamyśliła się na chwilkę uśmiechając się delikatnie.
- Cóż... No... Tak... Właściwie to tak. Nie miałam tego na celu, ale widzę, że takie komplementy jak najbardziej Ci pasują. - Powiększyła uśmiech patrząc w niebo. - W takim wypadku będę Cię prosić. Byś nie musiał słuchać tego kawałka złota. Ale Ty bądź grzeczny to jakoś się dogadamy.
Posłała w jego stronę ciepły uśmiech, co dziwiło ją samą.