Nasz świat Mortem

Miska

Dziewczyna wjechała w bramę, a widząc to strażnicy zeszli ze swoich stanowisk i podeszli do dziewczyny, która posłusznie zsiadła z konia.
- Jednorożec, ha? - powiedział jeden z nich przyglądając sie czarnemu zwierzęciu. - Piękny. Tylko, czy dokumenty na niego są?
Dziewczyna uśmiechnęła się mrużąc jasne oczy po czym sięgnęła pod swój płaszcz i wyciągnęła z niego małą książeczkę.
- Owszem, panie władzo - rzekła podając mężczyźnie pozwolenie.
Ten wziął to od niej i zaczął sie dokładnie przyglądać. Po chwili podniósł głowę znad dokumentów i uśmiechnął się do dziewczyny zalotnie.
- Kolega zajmie się panienką, a ja koniem - powiedział po chwili.
Drugi strażnik podszedł do białowłosej i zabrał ją do pomieszczenia w wieży. Miśka tylko na chwilkę odwróciła się w stronę Cienia, by zobaczyć, co dzieje sie z torbą, w której była lampa. Nie było jej tam. Najemniczka szybko przypomniała sobie, że lampę schowała pod płaszczem i ma ją przy sobie.

Miśka

Mężczyzna zaprowadził ją do biura. Było dość przytulne.
- Proszę o dowód tożsamości - rzekł do niej po czym podszedł do biurka i usiadł przy nim - Imię i nazwisko.
- Aria Leth - rzekła dziewczyna podając mu swój(oczywiście sfałszowany) dowód. Miała ich kilka jako najemniczka musiała mieć kilka tożsamości. Tak na wszelki wypadek.
- Pani Leth. Lat 29... - tutaj przerwał na chwilkę i spojrzał na nią spod swoich prostokątnych okularów. Nie był stary, wyglądał może na 28-30 lat. - Nie dałbym pani tyle lat, pani Leth.
Miśka oparła się łokciami o biurko eksponując swój duży dekolt po czym uśmiechnęła się kokieteryjnie.
- Dziękuję. To bardzo miłe...
Mężczyzna odwzajemnił uśmiech.
- Zamieszkała w Shellanovestii. Pracująca jako kelnerka. Zgadza się? - zakończył po chwili.
- Co do literki, panie władzo - rzekła dziewczyna bawiąc się kosmykiem włosów.
Strażnik wstał po czym - nie tracąc uśmieszku - wskazał ręką w bok.
- Zapraszam pod ścianę, pani Leth. Musze panią formalnie przeszukać.

Missssssska

Dziewczyna ściągnęła płaszcz oraz bukłak lampę kładąc na biurku po czym oparła się o ścianę dłońmi lekko wypinając pośladki.
- Niech pan zrobi to szybko. Spieszę się... - rzekła przez ramię i zamrugała delikatnie.
Strażnik podszedł do Michaeli po czym stanął za nią i położył jej dłonie na torsie jadąc nimi niżej po piersiach i brzuchu wyraźnie sie nie spiesząc. Dziewczyna stała grzecznie od czasu do czasu zerkając na niego przez ramię.

Miska

Dziewczyna kątem oka spoglądała na lampę leżącą na biurku. Nie musiała długo czekać aż ifryt wpadnie na jakiś durny pomysł. Podpalił dywan, ot co! Michaela zmarszczyła tylko nieznacznie brwi po czym nie odzywała się tylko dała mężczyźnie wykonać swój obowiązek.

Miśka

Ogień rozprzestrzeniał niebywale szybko i zaraz w pokoju było można poczuć lekki odór spalenizny i ciepła.
- Um... przepraszam... - powiedział niepewnie dziewczyna w stronę strażnika, który ręce swoje miał na jej udach. - Czy pan też czuje ciepło?
Strażnik uśmiechnął się.
- W jakim sensie, pani Leth? - rzekł cicho nie tracąc uśmiechu.
Miśka wyprostowała się po czym odwróciła się do niego przodem.
- Że pański piękny dywan przed biurkiem się pali - dodała jakby mówiła do idioty, któremu testosteron przysłonił oczy. Mężczyzna odwrócił sie gwałtownie po czym wydał z siebie coś w rodzaju krzyku.
- Ja sie tym zajmę - rzekła Aria po czym otworzyła swój bukłak i zalała płomienie gasząc je.
Strażnik podszedł do okna i otworzył je, a dziewczyna - niby niechcący - z hukiem zrzuciła lampę na ziemię patrząc na nią ze złością.

Miśka

- Jak to w ogóle możliwe?! - krzyknął mężczyzna. - Ten ogień nie chce się zgasić!
- Niech pan biegnie po pomoc, ja się tym zajmę - odparła mu dziewczyna chwytając bukłak, a ten skinął głową i niczym błyskawica wybiegł z biura. Michaela westchnęła ciężko po czym odłożyła pojemnik na wodę.
- Narrr... - szepnęła wściekła. - Masz to zgasić. Już.

Miśka

Z ust dziewczyny wydał się lekki śmiech, a sama ona oparła sie o biurko jedną ręką drugą wachlując się dość szybko i energicznie.
- On mnie tylko przeszukiwał. A po za tym... Co Ci co tego z kim ja się zabawiam, co? - powiedziała spoglądając na lampę. - Oj, Nar, chyba nie jesteś zazdrosny, co? Przecież wiesz, że to Ciebie najbardziej kocham! - dodała po chwili sarkastycznie dwa razy cmokajac w stronę lampy.