Nasz świat Mortem

Miadella

Wyczyściłam porządnie zbroję i miecz i zerknęłam przez bramę na tłum zebranych już widzów. Mhm, coraz więcej ich się roiło, czyżby ludzie zaczynali zarabiać na życie porządniej? Wzięłam głęboki wdech. Nie to,że się bałam czy coś. Wygram. Patrząc na tych osiłków obok mogę wręcz stwierdzić, że będzie to zbyt proste. Zarzuciłam prawie takiej wielkości co ja ostrze na ramię i wyszłam na arenę, unosząc do góry dłoń w geście przywitania. Moja twarz wyrażała pewnie coś pomiędzy niesmakiem a bólem, jak zwykle gdy musiałam tu walczyć by zdobyć trochę pieniędzy. Odrzuciłam zwichrzone włosy do tyłu i uderzyłam mieczem o ziemię. Zza bramy wyszła grupka facetów, równie dobrze szkolonych co ja. Jednak oni byli zbyt zwyczajni...
-Dzisiejszego dnia zobaczymy występ niepokonanej i nieustraszonej Tytanii!- zapowiedział komentator podnieconym głosem. Wzdrygnęłam się na to. Obrzydliwy gość, dobiera się do każdej silniejszej kobiety.- Zmierzy się ona z naszymi najlepszymi Łowcami Nagród!-dodał, a ja zacisnęłam dłonie na rękojeści miecza mocniej. No to czas na rzeź. Usłyszałam dźwięk dzwonu. Źrenice mi się pomniejszyły i zamachnęłam się ostrzem w stronę nacierającej garstki Łowców. Zrobili unik, ale ja tylko na tym skorzystałam. Wskoczyłam jednemu na plecy i wbiłam miecz w kark. Zdezorientowani przeciwnicy stanęli jak wryci, przez co jeden z nich stracił głowę. Nie czekajac długo uniosłam ręce ku górze i z nieba zesłałam grad mieczy, którzy powbijali się w osiłków, przyszpilajac ich do ziemi. Hm? To jeszcze nie koniec? Odwróciłam niepewnie wzrok za siebie. Z bramy zaczął wyłaniać się chyba z pięciometrowy olbrzym...

Miadella

Przekręciłam głowę w bok i uśmiechnęłam się szyderczo. W końcu jakaś ostrzejsza rozrywka... Pięć miesięcy czekania, w końcu go nafaszerowali tą magią... Wysunęłam w jego stronę miecz, a tan wykonał tak zwinny ruch, że aż mną zarzuciło. Wyglądał tak... niegroźnie... Przeleciałam przez połowę areny i uderzyłam o ziemię plecami tak,że coś mi strzyknęło w krzyzu. Wydałam z siebie jakieś dziwne stękniecie, miał być krzyk, ale uwiązł mi w  gardle... Olbrzym przygotował się do kolejnego skoku. Ustawiłam ostrze tak, by jakby na mnie naskoczył, zostałby przeszyty na wylot. I tak zrobił. Ale plan jednak okazał się fiaskiem, bo on jakby to... zignorował to? Szybko wydostałam się spod niego i odbiegłam odrobinę, po czym przywołałam w swoje dłonie ogromny topór. Musi zadziałać, musi, inaczej... Ruszyłam na niego, a gdy byłam jakieś dziesięć metrów przed, skoczyłam w górę. Topór przekroił jego twarz na pół. Zatoczył się do tyłu, a ja szybko przyszpiliłam go do ziemi, po czym znów przywołałam, tym razem ogromny miecz, kilkudziesięciometrowy i wbiłam mu w piersi. Krew trysnęła, zalewajac mi twarz, a ja zachwiałam się. O Boże... to było trudne. Wstałam, unosząc ręke do góry.
-Koniec gry...-wydusiłam, unosząc wzrok na widzów. Mój wzrok spoczął na szlachciance z dziwnie znudzoną miną. Już.. koniec...

Miadella

Wysłuchałam przemowy szlachcianki powstrzymując się przed rzuceniem czymkolwiek w ludzi na widowni. Nieśmiertelna sława, hę? Po co mi ona, równie dobrze mogłabym siedzieć teraz w pub'ie i chlać rum. Tu chodzi o życie, ale lepiej się nie odzywać. Gdy dziewczyna skończyła, odkiwnęłam jej, po czym niezgrabnie odwróciłam się na pięcie i weszłam do szatni. Gladiatorzy tam siedzący patrzyli na mnie, ni to gniewnie ni z przerażeniem. Uśmiechnęłam się do nich szeroko i poszłam pod prysznic. Nie zajęło mi to długo, krótki i zimny jest najlepszy. Zmieniłam zbroję na wyjściową, niezbyt rzucającą się w oczy i ruszyła do wyjścia przez "zaplecze".