Nasz świat Mortem

-Skąd ty?! - Kedor był zaszokowany, musiała jednak zobaczyć ruch w krzakach, a teraz czytała mu w myślach. "No tak! Przecież to czarodziejka." Pomyślał. "Ups! Muszę się opanować, uczyli mnie przecież tego. Wdech wydech." Od teraz starał się myśleć tylko o tym, o czym zamierzał jej powiedzieć, nawet jeśli coś wyczyta, to i tak by się o tym dowiedziała.
-Chyba nic się nie stanie, jeśli pójdę z tobą.- powiedział po chwili. Trewar sobie poradzi.

-Tak, przyjmuję ją. - powiedział lekko się uśmiechając. - Musi pani jednak pamiętać o tych ludziach z lasu, skądś się wzięli i ktoś jeszcze może spróbować na panią zapolować. Z przyjemnością pomogę.- Za drzwiami bryczki wstawało już słońce, cały las zaczął się budzić. Usłyszeli śpiew ptaków, Kedor trochę dziwnie na to zareagował, bo przełknął ślinę i przejechał językiem po zębach, nic nie jadł od wczorajszego śniadania, a był łowcą, więc jadł wszystko, co udało się w lesie upolować, nie miał uprzedzeń. Teraz jednak zmierzali do miasta, mieli już niedaleko, tam się naje do syta.

-Drogi tu nie są idealne, ciągle zdarzają się jakieś dziury i wertepy. - odpowiedział tajemniczo. - Ledwo panią poznałem, a okazała się pani być czarodziejką zdolną zabić, bez mrugnięcia okiem. Nie wiem, czy mnie dobrze rozumiesz, - zaczął trochę poważniej - ale to żadnemu mężczyźnie nie doda odwagi. - Czuł, że się lekko czerwieni, ale usprawiedliwiał się tym, że całe życie spędził w dziczy, a o kobietach nawet nie myślał. Ona była pierwszą, która się do niego zbliżyła tak bardzo, i pierwszą, którą widział nago, przynajmniej prawie. Oczywiście, w wiosce widywał półnagie dziewczęta, które zdejmowały ubrania podczas obrzędów, ale to były młode dziewczyny, wtedy go nawet to nie interesowało. Teraz miał duży, dorosły problem, którego planem mógł być tylko podstęp. Nie miał ochoty na bliższy kontakt, jeszcze nie.

Kedor odgarnal zaslonke oddzielajaca wnetrze bryczki od tego, cobylo na zewnarz, wyjrzal i zobaczyl rozjazd, dobrze znal droge do Mitwoh i widywal ten rozjazd nieraz, teraz skreca w lewo i do miasta juz niedaleko. Mysliwy zaslonil okienko i poczul, ze zaraz zasnie. Bryczka zarzucilo w lewo. "Czyli skrecilismy w prawo." Pomyslal, ale nie doszlo do niego, co to znaczy. Jechali, w zla strone, ale oboje spali.

Kedor szarpany przez dziewczyne obudzil sie. Dalej czul sie dziwnie senny, kiedy doszlo do niego, to o czym mowila, skierowal reke w strone noze. Poczul dreszcz przebiegajacy przez cale jego cialo. Noza nie bylo, zostal rozbrojony, stracil swoja, jedyna rzecz. Trzeba bylo myslec, miec plan, ale teraz nie byl w stanie nic wymyslic. Jej chyba nie mogli rozbroic, ale tez moze byc oslabiona.
-Wychodzcie!- uslyszal glos sluzacego Charlotty.

Znalazl sie w beznadziejnej sytuacji, nawet jesli da im te pieniadze, oni poderzna jej gardlo, uwazaja ja za wiedzme. Kedor rzucil sie pod siedzenie, znalazl tam ciezki kuferek pelen zlota. Chwycil go i wyjrzal przed bryczke, oslepilo go popoludniowe slonce.
-Stoj, gdzie stoisz! - powiedzial mezczyzna trzymajacy Charlotte. - Rzuc kuferek i poloz sie na ziemi.
Wciaz byli ma sciezce, z lewej i prawej rosly gesto drzewa, jesli sie tam dostanie, to ucieknie, ale co wtedy stanie sie z czarodziejka? W glowie mysliwego zaswital plan. Rzucil kuferkiem zaraz nad glowa trzymajacego dziewczyne mezczyzny, wyrwal drzwiczki bryczki, ktorymi oslonil sie od strzal. Doskoczyl i powalil zolnierza, ktory puscil Charlotte, by zlapac zloto. Ona w sukni nie zabiegnie daleko, musial chwycic ja w pasie i dalej oslaniajac sie od strzal, rzucil sie do lasu. Poczul okropny bol w rece, ltora trzymal "tarcze", jedna ze strzal przebila sie przez miekkie drewno.

"Mdlejesz mi w ramiomach i chcesz mnie opatrywac, juz to widze." Pomyslal, nie dbal o to, czy to slyszala czy nie, musial jej pomoc. Zdjal jej plaszcz, na boku miala rane, z ktorej saczyla sie krew, ale bardziej martwila go rana na szyi, mogla uszkodzic cos waznego. Polal ja spirytusem, zmyl krew i obwiazal bandazem. To samo zrobil z rana na boku. Potem polozyl polprzytomna czrodziejke na ziemi i zajal sie swoja rana, kiddy skonczyl, a emocje zaczely z niego uchodzic, poczul jak wraz z nimi odchodzi sila, polozyl sie obok dziewczyny i stracil przytomnosc.

Kedor otworzył oczy, z początku wydawało mu się, że to wszystko był sen, bryczka, czarodziejka, rozbójnicy. Zobaczył przed sobą twarz Charlotty i wzdrygnął się. Było przeraźliwie zimno, a co najgorsze zaczynało padać, zobaczył błysk, a chwilę potem usłyszał grzmot. Runęła na nich ściana wody. Co prawda byli w gęstym lesie, ale przed taką ilością wody nawet drzewa nie chroniły. "Przydałoby się jakieś schronienie i ogień, muszę się spieszyć, bo za sekundę nawet każde ździebełko trawy w tym lesie będzie tak mokre, że rozpalenie ogniska będzie niemożliwe." Nawet przez myśl mu nie przeszło, by poprosić Charlotte o pomoc, zresztą nie wiadomo, czy miała siłę na rozpalenie ognia. Zdjął z siebie skórę wilka, którą miał zawieszoną na plecach i rzucił ją w kierunku dziewczyny.
-Masz, osłoń się przed deszczem, ja poszukam drewna na opał.- Wstał i zaczął szukać suchych gałązek, do wzniecenia ognia i dużych gałęzi do zbudowania szałasu.