Nasz świat Mortem

Nar

Pominął jej uwagę o umieraniu.
- Oni bali się stracić życie, na swój sposób je szanując. Bali się, że spadną z tronu na samo dno zapomnienia. Dlatego chcieli zdobywać i niszczyć by, jak uważali, osiągnąć sławę i uznanie, morderstwami, knowaniami i intrygami. - Zamyślił się patrząc w horyzont.
- Uwierz mi, ale po tym jak przeżyłem ich wszystkich, coraz lepiej rozumiem ludzi. Wiem co zrobić, żeby bolało, a co by zabić. Rozumiem dlaczego chcą poświęcić wszystko co mają, rzucając się sami na królów i armi. To strach ich do tego zmusza.

Nariś

Spojrzał na nią z lekkim żalem. Myślała, że wie wszystko o ludziach. Ale nie miał ochoty jej uświadamiać, skoro i tak nie zwracała uwagi na jego spostrzeżenia.
- Jak uważasz. - Powiedział poprawiając swoją pozycje ze skrzyżowanymi nogami, po czym położył ręcę na kolana i zamknął oczy.
- Mam się schować do lampy?

Nar

- Lampe jest równie ciężko zniszczyć jak mnie zabić - Powiedział spokojnie nawet nie otwierając oczu.
- Gdybyś w nią strzeliła strzałą to ta by się odbiła. Tylko potężne stworzenie lub żywioł może ją zniszczyć. - Zaczął głośno oddychać, licząc do 3 przy wdechu i do 5 przy wydechu.

Nar

- Ryba nawet jakby ją potarła to by mnie nie wyzwoliła. Działa to tylko na istoty humanoidalne. Jakby ją wrzucić do wulkanu, to bym zginął. - Stwierdził nie poruszając niczym, poza ustami.
- Dobranoc. - Ponownie wszedł w swój stan półsnu. Chciał przemyśleć o co jej chodziło z tą wioską. Dziwnie się zachowywała.
W nocy jakiś szmer wybudził go z stanu snu na jawie. Wstał i podszedł do krzaków, z których wydobył się ten odgłos. Gdy tam spojrzał okazało się, że to tylko wiewiórka. Wrócił na swoją pozycję, a do rana już nic nie mąciło jego spokoju.

Nar

- Nie musisz tak krzyczeć. - Powiedział spoglądać na nią spode łba.
- A cóż to takiego? Kolejna budowla na chwałę wielkiego króla, który żeby zdobyć sobie chwalę zbudował mur. - Miał złe przeczucia. Liczył jednak, że się nie sprawdzał.
- Nie będziemy mieli problemów z przejściem?

Nar

- Ah, a więc król, który zdobywa chwałę budując mur i wmawiając ludziom, że to z mądrości. - Powiedział rozglądając się.
- Nie uważasz, że im wcześniej schowam się do lampy tym lepiej. Strażnicy mogą się dziwić widząc rozbłyski światłą z daleka. Ludzie mają nadzwyczaj dobry wzrok. Szczególnie łucznicy. - Powiedział przy okazji spoglądając na nią.
- Zresztą Ty powinnaś coś o tym wiedzieć.

Naruś

- Może mam trochę spaczone mniemanie o królach. Dla mnie każdy to psychol i tyle.- Powiedział chowając się do lampy. Ta jeszcze chwilkę świeciła.
- Dziwne, że tak blisko od bramy nie spotkaliśmy, żadnych przechodniów. W końcu przecież w takim murze nie powinno być zbyt wielu bram. - Przez chwile była cisza.
- Nie mogę wymyślić żadnej przyczyny.

Nar

Gdyby nie byłą jego panią wgniótłby ją w ziemie tak, że nie pozostałby z niej żaden ślad. Jednak nie mógł, więc siedział cicho. Z wnętrza niewygodnej lampy nie mógł obserwować otoczenia, więc uznał, ze może spróbować zasnąć. Kipiał ze złości, w związku z czym uznał, że posiedzi i poczeka.
- Daleko?