Nasz świat Mortem

Arnil ===>

- Ale niczego tam nie dotykaj. - Krzyknął za nia Arnil. Uznał, że to może być głupie, ale raczej nic tam nie zrobi, bo sama by zgineła. Ale może? - Karter! - Zawołał chwile po tym jak ona wyszła.
- Niech któryś z was co jakiś czas przejdzie się po korytarzu przy prochowni. Po prostu żeby sprwadzić czy nic nie kombinuje. - Powiedział piratowi po czym kazał mu odejść.
- W końcu troche spokoju. - Powiedział do Sunako zmęczony całym dniem. - Już nie mogę się doczekać odprężenia kiedy znajdziemy nasz cel.

thalia

Smoczyca wyszła na dwór i ujrzała, że jest środek nocy. Bezszelestnie i niezauważalnie przemknęła się, a potem schodami pod pokład. Prochownię znalazła bez problemu, miała świetny węch, a już na pewno do rzeczy, które łatwo się palą. Już miała wejść do środka, gdy usłyszała jakieś głosy i śmiechy. Ruszyła więc w stronę źródła, a to zaprowadziło ją do dużego pomieszczenia bardzo głęboko pod pokładem, gdzie przy wielkiej skrzyni siedziała piątka piratów - wśród nich otyły kuk - popijając piwo z beczki stojącej nieopodal. Grali w karty i o czymś głośno dyskutowali.
- Ale cycki to ona ma! - ozwał się jakiś bas.
- Taa! Na cycki kapitan poleciał, a jakże! - odpowiedział drugi i cała piątka wybuchnęła śmiechem.
Thalia zbliżyła się przechodząc po ścianie, a następnie po suficie. Gdy była nad facetami zapanowała cisza.
- Nie kryj się tak, piesku - powiedział dobrze jej znany kucharz, pociągnął kilka łyków piwa i beknął głośno. - Musisz sie przyzwyczaić, że duchy mają całkiem niezły wzrok.
Dziewczyna zmrużyła oczy po czym zeskoczyła zaraz przy piątce piratów warcząc cicho.
- Zgubiłaś się? - spytał kucharz i uśmiechnął się zadziornie.
Smoczyca warknęła głośniej, ale za chwilkę się uspokoiła.
- Szszłam do prrrochowwni, duchu... - mruknęła i usiadła na ziemi. - Zwwwabił mnie głoss.
- Tak myślałem właśnie, psiakość - odparł pirat rzucając karty na skrzynię. - Kareta.
- Znowu? - powiedział jeden z piratów i zaklął głośno. - Dobra. Zabierasz wszystko, grubasie. Chyba nie każesz mi się teraz rozbierać, co?
Kucharz zaśmiał sie basowo i rozwalił na beczce, na której siedział.
- Nie ze mną takie gierki, Haver - mruknął z uśmiechem. - Pograłbyś w rozbieranego, co? Psiakość.
Thalia w tym czasie siedziała obok nich bacznie obserwując dziwną, ludzką grę karcianą.
- Ta, z tą dziwką kapitana. To byłaby gra! Nie śmiałbym przegrać z panienką Bastard!
Tutaj sala znów wypełniła się śmiechem, teraz wyjątkowo szyderczym. Thalia nie bardzo rozumiała, z czego się śmieją, ale szybko załapała, że mówią o samicy jej pana.
- Stul jadaczkę, bo usłyszy jeszcze! - zganił tamtego drugi. - Masz przy sobie pieska kapitana. Nakabluje, że masz ochotę na tę smarkatą i co jeszcze?!
I wszyscy spojrzeli na Thalię. Ta warknęła i wykrzywiła usta w grymasie.
- Ona jest w porządku - powiedział spokojnie kucharz i dopił piwo. - Rozdajesz, czy będziesz się nadal ślinił na myśl o krągłościach jakiejś panienki? Mało takich w portach? Pewnie kapitan wymieni se ją na lepszą, daj se spokój, Haver. Psiakość. A ty co?! Do spania!
Thalia wstała jak na rozkaz i warknęła.
- No! Cholerka... Zaczynam wam matkować. Ehhh... starość nie radość.
Tym razem dziewczyna się uśmiechnęła, odwróciła się na pięcie i udała do prochowni. Jakoś szybko udało jej się zasnąć.

Z góry was przepraszam za długość...

WĄTEK ZAMKNIĘTY
Do odwołania.