Nasz świat Mortem

Miśka

- Nie będziemy nikogo sprzedawać! - krzyknęła na niego, jednak nie była zła. Bardziej wystraszona. - Chowaj sie do lampy. Szybko. I schowaj gdzieś smoka... Ja polecę pogadać z Candellilą.
Pobiegła w stronę kajuty, jednak nie musiała do niej wchodzić, gdyż szatynka wyszła jej na przeciw pytając, co sie stało. Michaela powiedziała, że dobili do portu, ale kompletnie nie wiedzą, gdzie są. Myslała, że dobrze będzie być z nią szczerą. Ta tylko zamyśliła isę i po chwili spytała, co Aria zamierza. Ta rozkazała zebrać wszystkich na pokładzie i że zaraz do nich dołączy.

Miśka

Dziewczyna skinęła głową, gdy Nar był w lampie po czym wskoczyła na burtę, a robiąc salto nad wodą wylądowała na bruku portowego chodnika. Gdy podniosła głową ujrzała przed sobą drogo wystrojonego mężczyznę, który patrząc na Michaelę połączeniem zdziwienia jej strojem(była ubrana po eurumiańsku) oraz gniewu.
- Panienka akrobatka pewnie jest właścicielem tej oto łajby, co? - odezwał się dość wysokim, niemęskim głosem.
Aria spojrzała na potężną fregatę po czym znów na spasionego bogacza.
- Nazywasz mój wielki żaglowiec bojowy... łajbą, psze pana? - spytała z prostotą dziecka unosząc brwi.
Mężczyzna zaśmiał się dziewczęco. Był niższy od Miśki i na pewno grubszy. Wyglądał jak niska kulka.
- Czy to fregata czy łódeczka jest w moim porcie bez pozwolenia! - powiedział groźnie, jednak wyszło śmiesznie z jego głosem.

Miśka

Dziewczyna uśmiechnęła się szeroko po czym spojrzała na statek i znów na zarządcę portu. Gdy Nar jej szepnął coś, powiedziała:
- A może pójdziemy na taki układ, że... Pan mi da wysadzić załogę na brzeg, a ja panu podaruję moją fregatę?
Facetowi szczęka opadła. Spojrzał na statek, po czym znów na Michaelę jak na wariatkę.
- Za ile panna!? - rzekł jeszcze wyżej niż zwykle.
- Za darmo. - Aria wzruszyła ramionami. - Niech mi pan tylko da trap, by moja załoga mogła zejść z pańskiej fregaty.
Facet skinął po czym wykonał jej polecenie. Ta odeszła na bok licząc schodzących Eurumian po cichu.
- Co teraz, Nar? - szepnęła, gdy wszyscy zeszli.

Miśka

- Przestań, jesteś trzy razy potężniejszym ifrytem, niż byłeś! - syknęła do niego. - A z tego co widzę to niedaleko jest tutaj targ. Bardzo duży targ... Zaraz możesz mi coś ukraść. Na razie muszę się rozejrzeć.
Powiedziała do Cendellili, że musi iść na max 30 min. Musi się po prostu rozejrzeć.

Miśka

- Na razie zobaczę... - Skinęła do Candy po czym przyciskając do siebie torbę z lampą poszła jedną z uliczkę. Zaraz poczuła zapach świeżych ryb, chleba, sera i innych przysmaków. Targ był przeogromny i wydawało sie, że wszystko można było na nim kupić. Był tutaj stragany z broniami(Miśka spojrzała ukradkiem na łuki), jedzeniem, ubraniami, zwojami czarów, a nawet drogocennymi kamieniami. Młody sprzedawca, który widać było, że ma oko do kamieni prawie krzyknął na widok Michaeli. Nikt jednak nie zwrócił na to uwagi, nawet ona.
- Białowłosa panienko! - krzyknął mężczyzna machając do niej.
Aria odwróciła się do niego po czym niepewnie podeszła.
- Nie chcę nic od pana kupować... - rzekła dziewczyna mrużąc oczy. - Zresztą i tak nie mam pieniędzy. Czego pan chce?
- Oh, nie, panienko! - odparł tamten ukradkiem spoglądając na wypchaną torbę Michaeli. - Ma panienka coś bardziej drogocennego niż pieniądze! Czy dobrze widzę, że ma na sobie panienka strój z wyspy Eurum?! Mało tego! - Klasnął w dłonie. - Ma panienka całą torbę wyładowaną Smoczymi Kryształami! Niesamowite!
Michaela zmrużyła oczy po czym uśmiechnęła się chytrze, acz dyskretnie, gdyż juz wiedziała, do czego on zmierza.
- Owszem, mam... - mruknęła kładąc rekę na torbie.

Miśka

- Jak żyję tylko dwa razy spotkałem się z takim kamieniem. Jest z jaskini Eurumiańskiej, siedliska tych okropnych bestii, nikt tam się nie zapuszcza... A panienka ma całą torbę tych klejnotów! - podniecał się facet patrząc z uwielbieniem na wyładowaną torbę.
- Powiedzmy, że mam... dobrego dostawcę. - Poklepała ręką torbę. - Jest niezawodny, jednak nie będzie mógł już mi przywozić tych kamieni. Szkoda. A to moje ostatnie...
- Jestem świadomy, że panienka nie będzie chciała się tak szybko pozbywać klejnotów, ale może zechciałaby odsprzedać mi choć kilka? To najwyższej jakości kamienie w całym Mortem! Oprócz odporności na ogień, twardości, a jednocześnie kruchości mają...
- ...właściwości lecznicze, tak, wiem - przerwała mu Michaela wiedząc, że ma faceta w garści. - A tak się składa, że ktoś dla mnie ważny ciężko choruje i...
- Zapłacę choćby za dwa! Wyłożę każdą sumę. Każdą! - powiedział szybko mężczyzna po czym przedstawił Michaeli kwotę, o której striptizerka i najemniczka mogłaby pomarzyć. Nie mogła sie powstrzymać od wyrazu zdziwienia na twarzy, jednak szybko się opanowała.
- Cóż.. Dobrze... Mogę się od biedy zgodzić... - mruknęła po chwili patrząc gdzieś w bok po czym zaproszona gestem przez faceta za stragan dobiła targu.
Usatysfakcjonowana udała się znów w stronę portu.
- Za takie pieniądze mogę od razu kupić cały dom! - powiedziała uśmiechnięta do Nara. - Kto by pomyślał, że jakiś mały, niebieski kamyczek moze być taki warty tylko dla tego, że pochodzi od smoków...

Nar

- Nimi się tak bardzo nie martw, pani. - Powiedział.
- Najpierw trzeba zabrać, o Twój wygląd. Musisz dobrze wyglądać przed zakupem, żeby chcieli Ci sprzedać. Idź do sklepu z odzieżą. Najlepiej drogiego. Masz tyle kamieni, że zawsze możesz jeszcze jeden sprzedać. - Próbował wyczuć ludzi na około, ale ciężko było mu wyczuć krawca. Zresztą nigdy czegoś takiego nie próbował.
- Poza tym domu z dnia na dzień nie kupisz domu, więc musisz ich zakwaterować w jakiejś karczmie.... - Zastanowił się chwilę.
- Wyjątkowo dużą karczmę.